امین شریفی
10-09-2009, 04:49 PM
دستگاهی که همه چیز را به نفت تبدیل می‌کند
بی تردید فناوری ابتکاریی که در این گزارش معرفی می‌شود ؛ ابداع کننده ۶۴ ساله‌اش را به ثروتمندترین انسان روی زمین تبدیل خواهد کرد. تصور کنید هر آنچه که در دستگاه ابتکاری فرانک پرینگل وارد شود ؛ مهم نیست چه باشد (از لاستیک های مستعمل خودرو گرفته تا چوب و پلاستیک) پس از انجام واکنش های خاص به گاز طبیعی و نفت تبدیل می‌شوند. این مخترع ؛ به گفته خود به شرکت های نفتی جهان گفته است ممکن است برآن شوند تا او را ترور کنند و البته او هیچ ترسی از این کار ندارد !http://www.zangoole.com/images/oil_hawk.jpg
دستگاه یاد شده در حقیقت منتشر کننده میکروامواجی است که نفت و گاز مخفی شده در اشیای ساده‌ی محیطی نظیر چوب و پلاستیک یا حداقل هر چیزی را که در ساخت آنها از هیدروکربن ها استفاده شده است استخراج می‌کند. این دستگاه می‌تواند هر ساعت ۱۰ تن مواد لاستیکی دورریز و بدون مصرف ؛ پلاستیک و مواد دیگری از این قبیل را به گاز طبیعی تبدیل کند. این رقم برای تولید ۱۷ میلیون واحد انرژی کافی است. البته باید توجه داشت که دستگاه حدود ۹۶۵ هزار واحد از مجموع یادشده را برای راه اندازی خود استفاده می‌کند.
پرینگل این دستگاه را در مدت ۱۰ سال ساخته است. او می‌گوید پس از آن که روزی از کنار انبوه لاستیک و تایرهای مستعمل در حال سوختن عبور می‌کرده و به فکرش خطور کرده که حتمآ راهی برای استفاده از آنها نیز وجود دارد شروع به ساختن این دستگاه منحصر به فرد کرده است. او به خانه‌اش برگشت و تکه‌ای از تایر مستعملی را به درون منتشر کننده‌ی میکرو امواج انداخت. این منتشر کننده دستگاهی بود که وی در همان روزها برای پروژه‌ای دیگر در حال استفاده از آن بود. خودش می‌گوید پس از گذشت چندین ساعت به سراغ تایر سوخته شده رفت و در حالی که فکر می‌کرد تنها با خاکستر روبه‌رو می‌شود ؛ متوجه وجود ماده‌ای گل مانند در کف دستگاه منتشر کننده‌ی میکرو امواج شد. آنجا بود که وی به این باور رسید که می‌توان از هر ماده‌ای که حداقل در ساخت آن از هیدروکربن استفاده شده نفت به دست آورد.
کسی چه می‌داند ؛ شاید در آن روز او توانسته بود نفت استخراج کند! نفت ترکیبی از زنجیره‌های مولکول‌های هیدروکربن است. هنگامی که میکرو امواج به تایر مستعمل برخورد می‌کنند موجب ترک برداشتن زنجیره‌های مولکولی شده و آن را به اجزای سازنده تفکیک می‌کنند. این اجزای سازنده عبارتند از کربن سیاه به عنوان ماده خام خاکستر شکل و گازهای هیدروکربنی که یا می‌توانند سوخته شوند و یا به حالت سوخت مایع جمع‌آوری شوند.
پرینگل دریافت که برخی از گازهای متصاعد شده از تایر قرار گرفته در معرض میکروامواج ؛ با تاخیر خارج شده بودند و هوای سرد اطراف آنها موجب شده بود تا به صورت دیزل جمع شوند. وی به این موضوع فکر می‌کرد که اگر این فرآیند بر روی تایرها موثر باشد پس بر روی هر چیزی که در ساخت آن از هیدروکربن ها استفاده شده است نیز موثر خواهد بود.
نکته اصلی و در حقیقت اوج این پروژه تاریخی پیدا کردن فرکانس مناسب برای میکروامواج مورد کاربرد این فرایند است و جالب‌تر آن است که این عدد باید از میان ۱۰ میلیون حالت ممکن انتخاب می‌شد. پرینگل ده سال و هزینه‌ای بالغ بر یک میلیون دلار را صرف این پروژه کرده و در این مدت فرکانس های متفاوتی را بر روی مواد مختلف آزمایش کرده است. او در سال ۲۰۰۴ نیز همکاری خود را با مهندسی به نام هاوک هوگان آغاز کرد تا بتواند تولید تجاری آن را آغاز کند.
آنها بلافاصله پس از آغاز موج جدیدی از تلاش‌هایشان سفارش هایی نیز دریافت کردند. هم اکنون سفارش نخست آنها در حال ساخته شدن در ایالت ایلی‌نوی آمریکا است. این ماشین که به اندازه یک اتوبوس است و نام «هاوک» بر روی آن گذاشته شده است با قیمتی بالغ بر ۱/۵ میلیون دلار ساخته می‌شود. قرار است این دستگاه به یک بازیافت کننده که هم اکنون در لانگ آیلند نیویورک فعال است متصل شود و جنبه‌ی جدیدی بر کارایی آن بیفزاید.
از سوی دیگر برخی گزینه ها همچون استفاده ارتش آمریکا از این دستگاه در عراق برای تبدیل بطری های دورریز آب و قوطی های مواد غذایی مصرف شده به نفت مطرح شده است.
برگرفته از مجله‌ی دانشمند
بی تردید فناوری ابتکاریی که در این گزارش معرفی می‌شود ؛ ابداع کننده ۶۴ ساله‌اش را به ثروتمندترین انسان روی زمین تبدیل خواهد کرد. تصور کنید هر آنچه که در دستگاه ابتکاری فرانک پرینگل وارد شود ؛ مهم نیست چه باشد (از لاستیک های مستعمل خودرو گرفته تا چوب و پلاستیک) پس از انجام واکنش های خاص به گاز طبیعی و نفت تبدیل می‌شوند. این مخترع ؛ به گفته خود به شرکت های نفتی جهان گفته است ممکن است برآن شوند تا او را ترور کنند و البته او هیچ ترسی از این کار ندارد !http://www.zangoole.com/images/oil_hawk.jpg
دستگاه یاد شده در حقیقت منتشر کننده میکروامواجی است که نفت و گاز مخفی شده در اشیای ساده‌ی محیطی نظیر چوب و پلاستیک یا حداقل هر چیزی را که در ساخت آنها از هیدروکربن ها استفاده شده است استخراج می‌کند. این دستگاه می‌تواند هر ساعت ۱۰ تن مواد لاستیکی دورریز و بدون مصرف ؛ پلاستیک و مواد دیگری از این قبیل را به گاز طبیعی تبدیل کند. این رقم برای تولید ۱۷ میلیون واحد انرژی کافی است. البته باید توجه داشت که دستگاه حدود ۹۶۵ هزار واحد از مجموع یادشده را برای راه اندازی خود استفاده می‌کند.
پرینگل این دستگاه را در مدت ۱۰ سال ساخته است. او می‌گوید پس از آن که روزی از کنار انبوه لاستیک و تایرهای مستعمل در حال سوختن عبور می‌کرده و به فکرش خطور کرده که حتمآ راهی برای استفاده از آنها نیز وجود دارد شروع به ساختن این دستگاه منحصر به فرد کرده است. او به خانه‌اش برگشت و تکه‌ای از تایر مستعملی را به درون منتشر کننده‌ی میکرو امواج انداخت. این منتشر کننده دستگاهی بود که وی در همان روزها برای پروژه‌ای دیگر در حال استفاده از آن بود. خودش می‌گوید پس از گذشت چندین ساعت به سراغ تایر سوخته شده رفت و در حالی که فکر می‌کرد تنها با خاکستر روبه‌رو می‌شود ؛ متوجه وجود ماده‌ای گل مانند در کف دستگاه منتشر کننده‌ی میکرو امواج شد. آنجا بود که وی به این باور رسید که می‌توان از هر ماده‌ای که حداقل در ساخت آن از هیدروکربن استفاده شده نفت به دست آورد.
کسی چه می‌داند ؛ شاید در آن روز او توانسته بود نفت استخراج کند! نفت ترکیبی از زنجیره‌های مولکول‌های هیدروکربن است. هنگامی که میکرو امواج به تایر مستعمل برخورد می‌کنند موجب ترک برداشتن زنجیره‌های مولکولی شده و آن را به اجزای سازنده تفکیک می‌کنند. این اجزای سازنده عبارتند از کربن سیاه به عنوان ماده خام خاکستر شکل و گازهای هیدروکربنی که یا می‌توانند سوخته شوند و یا به حالت سوخت مایع جمع‌آوری شوند.
پرینگل دریافت که برخی از گازهای متصاعد شده از تایر قرار گرفته در معرض میکروامواج ؛ با تاخیر خارج شده بودند و هوای سرد اطراف آنها موجب شده بود تا به صورت دیزل جمع شوند. وی به این موضوع فکر می‌کرد که اگر این فرآیند بر روی تایرها موثر باشد پس بر روی هر چیزی که در ساخت آن از هیدروکربن ها استفاده شده است نیز موثر خواهد بود.
نکته اصلی و در حقیقت اوج این پروژه تاریخی پیدا کردن فرکانس مناسب برای میکروامواج مورد کاربرد این فرایند است و جالب‌تر آن است که این عدد باید از میان ۱۰ میلیون حالت ممکن انتخاب می‌شد. پرینگل ده سال و هزینه‌ای بالغ بر یک میلیون دلار را صرف این پروژه کرده و در این مدت فرکانس های متفاوتی را بر روی مواد مختلف آزمایش کرده است. او در سال ۲۰۰۴ نیز همکاری خود را با مهندسی به نام هاوک هوگان آغاز کرد تا بتواند تولید تجاری آن را آغاز کند.
آنها بلافاصله پس از آغاز موج جدیدی از تلاش‌هایشان سفارش هایی نیز دریافت کردند. هم اکنون سفارش نخست آنها در حال ساخته شدن در ایالت ایلی‌نوی آمریکا است. این ماشین که به اندازه یک اتوبوس است و نام «هاوک» بر روی آن گذاشته شده است با قیمتی بالغ بر ۱/۵ میلیون دلار ساخته می‌شود. قرار است این دستگاه به یک بازیافت کننده که هم اکنون در لانگ آیلند نیویورک فعال است متصل شود و جنبه‌ی جدیدی بر کارایی آن بیفزاید.
از سوی دیگر برخی گزینه ها همچون استفاده ارتش آمریکا از این دستگاه در عراق برای تبدیل بطری های دورریز آب و قوطی های مواد غذایی مصرف شده به نفت مطرح شده است.
برگرفته از مجله‌ی دانشمند