ه یک معتادی گفتند با اعداد 45 ، 46 ، 47 و 48 جمله بساز. گفت :
چلا پنجه مي کشي؟
چلا شيشه مي شکني؟
چلا هف نمي زني ؟
چلا هشتي ناراحت؟!!!
ه یک معتادی گفتند با اعداد 45 ، 46 ، 47 و 48 جمله بساز. گفت :
چلا پنجه مي کشي؟
چلا شيشه مي شکني؟
چلا هف نمي زني ؟
چلا هشتي ناراحت؟!!!
عشق ادما به هم
قصه خنده داریه
اولش قشنگو بعدش
همه گریه زاریه
وقی عشقا همه از دم
مثل هم تموم میشن
چرا باز باید شروع کرد
آخه این چه کاریه
شوهر: عزیزم همیشه صحبت کردن با تلفنت چند ساعت طول می کشید اما این بار فقط یه ساعت صحبت کردی. معلومه که هوای جیب شوهرتو داری!
زن: نه بابا مزخرف نگو، شماره رو اشتباهی گرفته بودم!!!
عشق ادما به هم
قصه خنده داریه
اولش قشنگو بعدش
همه گریه زاریه
وقی عشقا همه از دم
مثل هم تموم میشن
چرا باز باید شروع کرد
آخه این چه کاریه
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد
طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم
به نام خداوند جان آفرین
نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد !
نمی خواهم بدانم کوزه گر
از خاک اندامم چه خواهد ساخت
ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم
سوتکی سازد.
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی
گستاخ و بازیگوش
و او یک ریز پی در پی
دم گرم گلوی خویش را اندر
گلویم سخت بفشارد.
وخواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد.
بدینسان بشکند دائم سکوت مرگبارم را .
زن: اگه امشب نيايي بريم خونه مامانم ديگه منو نمي‌بيني!
مرد:جدی می گی؟چطور مگه؟!
زن: واسه اينكه چشمهاتو درمي‌آرم!
عشق ادما به هم
قصه خنده داریه
اولش قشنگو بعدش
همه گریه زاریه
وقی عشقا همه از دم
مثل هم تموم میشن
چرا باز باید شروع کرد
آخه این چه کاریه
مردی که در و پنجره می ساخت رفته بود خواستگاری، پدر عروس پرسید : آقا داماد چه کاره اند؟ داماد خواست کلاس بذاره گفت : من ویندوز نصب می کنم!!!
عشق ادما به هم
قصه خنده داریه
اولش قشنگو بعدش
همه گریه زاریه
وقی عشقا همه از دم
مثل هم تموم میشن
چرا باز باید شروع کرد
آخه این چه کاریه
علیرضا!!خوشمزه شدیااااا...بپا نخورنت داداش..
دمت گرم.حال دادی..
be careful babay
اگه دیدی یه روزی از قلبت دود بلند شد نترس !
اون منم که معتاد محبتت شدم !
میروم، از رفتنم شاد باش،
از عذاب دیدنم آزاد باش ،
گرچه تو تنها ز پیشم میروی،
آرزو دارم ولی عاشق شوی،
آرزو دارم بفهمی درد را،
تلخی برخوردهای سرد را
من عطر یاس خوشبو ندارم،
در باغ رویا شب بو ندارم،
قایق زیاد است اما برای به تو رسیدن پارو ندارم،
به تو رسیدن شاید طلسم است،
من هم چراغ جادو ندارم
گفته بودی فردا،
پشت این پنجره ها،
غنچه ها می رویند،
و کسی می آید،
روشنی میاورد،
دیرگاهیست که من،
پشت این پنجره ها منتظرم ،
ولی اینجا حتی،
ردپایی هم نیست . . . . .
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
