پیک مزدا
یک شبی در آسمان.مشرق زمین
نوری آمد با شتاب بهر زمین
نور عشق و نور ایمان. نور داد
خویش را در قلب ایران جای داد
پرتو یکتا پرستی. بی ریا
از برای نسل پاک آریا
روزنی برای بهتر زیستن
هم برای دیگران هم خویشتن
نوری پاک.دینی اهورمزدایی
تا بسازیم بهر خویش فردایی
دین عشق و دین دولت.کیش مهر
مثل و مانندی ندارد در سپهر
دینی در یکتاپرستی اولین
دینی روشن خاصه ی ایران زمین
پیک مزدا بود در این کیش.زرتشت
کز برای دینش یک آدم نکشت
کس نبود مانند زرتشت در بشر
مثل او مادر نزایید در حشر
سمبل این کیش بود.آتش گرم
پندهای زرتشت.لطیف و نرم
پیغام زرتشت.خلاصه بود سه نیک
گفتار و کردار و پنداری به نیک
این اوستا بود برای ما چراغ
دیگر نگرفت اهرمن از ما سراغ
این چراغ روشن نمود هرخانه ای
هر دلی. هر جا که بود کاشانه ای
پس به قول پیر ثالث اخوان
این اوستا بهترین است در جهان
همه ی مردم شدند پیرو دین
دور کردند زخود آتش کین
تا که یک روز ملتی بی اعتبار
مردمی بی ریشه .بی اصل و تبار
ملتی در کشتن و وحشی گری
حرف اول می زدند.از علم بری
مردمی زبون و پست.خیلی حقیر
مردمی در معرفت خیلی فقیر
آمدند از ما گرفتند کیش را
کردند تحمیل بر ما خویش را
آمدند چیره شدند بر ما .خدا
آمد از مزدا دوباره این ندا
((هرکسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جویید روزگار وصل خویش))
باز می جوییم ما وصال خویش
باز می گیریم طریق مهر زپیش