این جنبش در نقاشی امریکا و در دهه 1940 در نیویورک رواج یافت. بیشتر نقاشان این سبک، در هنگام خلق اثر پرتحرک و پرانرژی بودند، همواره از بومهای بزرگ استفاده می کردند و رنگ را به صورت ناگهانی یا با فشار روی بوم می آوردند، گاهی از قلموهای بزرگ استفاده می کردند، گاهی اوقات نیز رنگ را روی بوم می چکاندند یا حتی مستقیماً روی آن می پاشیدند. این روش بیانگرا در خلق اثر، اغلب به اندازه ی خود اثر هنری اهمیت داشت. برخی از نقاشان این سبک تلاش می کردند تا روشی آرام و معنوی را برای ایجاد اثری کاملاً انتزاعی بیابند. کلیه آثار هنرمندان این جنبش انتزاعی نبوده ( از جمله Willem De Kooning و Philip Guston ) یا اکسپرسیو نیستند ( از جمله Barnett Newman و Mark Rothko)، اما باور کلی بر این بوده است که روش فی البداهه ی هنرمندان برای خلق اثر از ضمیر ناخودآگاه آنان سرچشمه گرفته و خلاقیت آنان را آزاد می کند.
هنرمندان این سبک :
Sam Francis
Helen Frankenthaler
Philip Guston
Hans Hofmann
Franz Kline
Willem De Kooning
Robert Motherwell
Barnett Newman
Jackson Pollock
Mark Rothko
Clyfford Still